TV ملی

امروز، یعنی 11 اردیبهشت، در ایران هم روز زن هست و هم ولادتی مبارک... 
این خیلی طبیعیه که در چنین روزی مردم شاد باشند، یا که حداقل غمگین نباشند!
تلویزیون روشنه...فقط صداش رو میشنوم...یکی از کانال های داخلی ویژه برنامه ای داره ظاهرا. موزیکی رو از یکی از خواننده های پاپ داخلی پخش میکنه که فقط یک چیز کم داره! اینکه پاش بشینی و زار زار گریه کنی!!!!!
یعنی در این حد غمگین و دپرس، که بقول گفتنی "اصن یه وضی!"
که البته این قطعه ی انرژی بخش، به یکبار اجرا هم کفایت نکرده و انگار که تیک دکمه ی Replay موزیک پلیرشون رو یادشون رفته بردارند...

موندم تأسف بخورم، یا ایکه ارزش تأسف رو هم نداره ؟!

اما بیخیال! امروز شهرم بارونی...پس از اون لذت میبرم...