اینترنت کند و گران

جهان در برهه ای از زمان و مکان در حال پیشروی هست که چه بخواهیم چه نخواهیم، ما در بخش زیادی از زندگی روزمره خودمون، محتاج اینترنت هستیم.
چه بخواهیم و چه نخواهیم (البته انگار عده ای خیر اندیش و زحمت کش اون رو برامون نمیخوان!) وابسته به اون شدیم. این امر برای کسانی مثل خودم که با اینترنت (یا بهتر تلفظ شود: فeeلـترنت) بصورت دائم سر و کار دارند، امری کاملا مهم هست.
البته چه کنیم که هرچه دست و پا بزنیم برای رسیدن به مطلوب، مثال دست و پا زدن در باطلاق صنعت خودروسازی کشور برای سوار شدن بر مرکب یک خودرویی که بشود اسمش رو خودرو گذاشت هست. :)
اما غرض از این پستم ارائه ی نمونه ای از دستآوردی قدیمی، که جدیدا از اون مطلع شدم بود. نمونه ای از  اجرای عدالت اجتماعی در کشورم! و مقایسه ی آن (که البته به عهده ی خودتون باشه) با بلاد کفر .

یک ارگان دولتی نامحترم که ارائه دهنده ی اصلی اینترنت در سطح کشور هست،برای مثال اینترنت 1 مگابیت بر ثانیه را به قیمت حدود 15 دلار از سرویس دهنده ی خارجی خریداری میکنه، و اون رو با قیمتی در حدود 250 هزار تومان به سرویس دهنده های داخلی ارائه میده. و سرویس دهنده ها هم بقول معروف با اضافه کردن آب به خدماتشون و اشتراک گذاری اینترنت بین n مشترک! اون رو به من نوعی ارائه میدن :)
تنها راه حل: پایان تصدی ارگان های دولتی در ارتباط با اجرا و قانون گذاری های فضای مجازی!

نکته ی مدیریتی عدالت اجتماعی و یا حقوق ابتدای بشری ما، بسر رسید
اما  کلاغه کابل اینترنت کف اقیانوس نوک زد و اینترنت قطع شد، پس کسی به خونه ش، نرسید :)