عمارت

 

عمارت دایر دیروز و مخروبه‌ی امروز...
ساختمونای قدیمی و اصولا اغلب ساختارهای قدیمی، حس نوستالژیک مبهمی رو در آدم بوجود میارن. این حس زمان و مالکیت هم نمی‌شناسه بنظرم! چون ممکنه اون نوستالژی اصلا متعلق به تو نباشه و یا اینکه اصلا هم دوره با اون هم نباشی...
نگاه می‌کنی و با خودت میگی اون پنج دری‌ها توی دوره‌ی خودش چه زرق و برقی داشتن...! توی اتاق‌ها چه برو بیایی بوده...! سرداب چه حس و حالی داشته...! توی ذهن خنکای دلچسب و جالب بادگیر رو تصور می کنی... اینکه لابد چه هندونه‌هایی توی تابستون دور اون حوض شکسته نوش جان شده! و یا اصلا اینجایی که من قدم میزارم، جا پای قدم‌های چه کسایی بوده...!